Kort na het honderdjarig bestaan van Wasserij Elburg komt een zwaar besluit. Eigenaren Maggie en Theo Verweij sluiten definitief de deuren. “We konden niet anders.”

Faillissement valt het koppel zwaar. In 2019 verbroken ze nog records in omzet, nu kijken ze uit op een leeg pand.

In 1924 opende Wasserij Elburg haar deuren aan de Oude Bleeksweg, destijds nog Nieuweweg. Het familiebedrijf, dat door de jaren heen met de tijd meeging, raakte in de jaren negentig in zwaar weer. Dankzij de toen 20-jarige Theo Verweij, die uit een familie van wasserij-experts kwam, maakte het bedrijf een succesvolle doorstart en breidde het zijn klantenbestand uit tot ver buiten Elburg.

Achterstanden

Met de komst van corona stapelde de problemen zich op. “Er waren zo goed als geen inkomsten en wel personeel om door te betalen. Dat lukte, maar onder andere de loonheffing viel zwaar”, vertelt familie Verweij. “Zo liepen we achterstanden op bij de belastingdienst.” Het bedrijf overleeft de pandemie, maar dan komt de energiecrisis om de hoek kijken.

“We kregen een verkeerd bedrag uitgekeerd voor de energietoeslag, dat moesten we terugbetalen. Dat hakt er aardig in”, leggen ze uit. Met deze hoge energietarieven werd de marge steeds kleiner. “Dan kan je maar één ding doen: je prijzen verhogen. Maar veel klanten gingen daar niet in mee. Ze shopten rond bij andere wasserijen, om te zien of ze onze diensten goedkoper konden krijgen. Dat gaat hard van je aflopen.”

De combinatie van financiële tegenvallers en toenemende bedrijfskosten bleek uiteindelijk te zwaar om te dragen. “We hebben 2023 met een klein positief resultaat afgesloten. Daar zijn we allemaal trots op, want we kwamen uit verlies. Maar om de wasserij goed voort te zetten moet je kunnen investeren in machines. Die hebben we nu twee jaar geleden voor het laatst vernieuwd.”

Ook de vergrijzing van het personeel hielp niet mee. “We hadden geen opvolging met goede beheersing van de Nederlandse taal. Hierdoor werd kennisoverdracht heel beperkt. Daarnaast kregen we door de vergrijzing te maken met hogere verzuimkosten.”

Failliet verklaard

Die hogere kosten, de terugbetaling van de tegemoetkoming energiekosten én de nieuwe cao deed het bedrijf de das om. “Toen hebben we de zware beslissing gemaakt om onszelf failliet te verklaren. De enigen die daarbij benadeeld zijn, zijn de belastingdienst, Goudkuil en wijzelf, omdat we veel in de zaak hebben geïnvesteerd om het draaiende te houden. We konden niet anders: na 34 jaar voelt het toch als je kindje”, zegt Maggie. “We waren niet in staat om het probleem op te pakken. Dan is de vraag: wanneer gaat het fout, en wie trek je dan nog meer mee in de ellende?”

Op een donderdagavond, vlak voor Koningsdag, stond de curator voor de deur. “Is jullie grootste kostenpost de energiekosten?” vroeg hij aan Maggie. Het antwoord was ‘ja’. “Dan gaat de zaak per direct dicht.” Het nieuws kwam hard aan, vooral omdat het wasgoed al klaarstond om naar klanten gebracht te worden. “Wij moesten het personeel diezelfde avond nog opbellen om te vertellen dat ze niet meer hoefden te komen.”

Maggie en Theo verwachten boze klanten, maar niets is minder waar. “Bijna iedereen leefde met ons mee. Dat hadden we echt niet verwacht. We zijn overspoeld met lieve berichten, belletjes, brieven en bloemen”, vertellen ze. “Daar heb ik me echt over verbaasd, want faillissement is iets negatiefs. Voor het personeel hebben we met het uwv een extra regeling getroffen, zodat het personeel een jaar langer in de ww mag blijven. Daar waren ze ook heel dankbaar voor.”

Bijna alle personeelsleden hebben inmiddels een andere baan gevonden. “Dat is heel fijn, want we voelden ons echt verantwoordelijk voor hen”, zeggen ze opgelucht. “De meesten willen zelfs contact houden. Ook hebben we een etentje gedaan om het af te sluiten. Al met al, hoe pijnlijk ook, is dit de mooiste manier om er een positief eind te geven aan het tijdperk Wasserij Elburg/easyNapkin.”

Zelf zijn Theo en Maggie ook ergens anders aan de slag, buiten de textielbranche. Theo werkt voor zichzelf in de verduurzaming van woningen en bedrijven, inspecties en elektrotechnische ondersteuning, Maggie werkt in water & leisure techniek. “Dat is spannend, want ik heb in deze branche mijn netwerk én mijn jaren ervaring opgebouwd. Maar het is ook heel leuk om nieuwe dingen te leren. Toch sluit ik niet uit dat ik ooit weer terugkeer. We richten ons op de toekomst.”